தாய் பூமியின் நலம்

திருச்சி மாநகருக்கு உட்பட்ட சங்கில்யாண்டபுரம், காஜாபேட்டை , மிளகுபாறை , பெல்சி கிரௌண்ட், பாலக்கரை என்ற இடங்களில் அடிக்கடி கொலை வெட்டு குத்து என்று 15 வருடங்களுக்கு முன்னர் தினசரி நாளிதழ்களில் செய்திகள் வரும்.மக்களும் அங்கே தலை இருக்கிறது..அங்கே பிணம் இருக்கிறது என்று அடிக்கடி சொல்வார்கள்..நான் அந்த பகுதிகளுக்கு அருகில்தான் வளர்ந்தேன்..தீபாவளி சமயத்தில் ஒரு கொலை நடந்து பிணத்தை நேரில் பார்த்த அனுபவம்..ரௌடிசதிற்கு பேர் போன இடம் அப்போது..நான் கல்லூரியில் ஒரு முறை அந்த பகுதியில் இருந்து வருகிறேன் என்று சொன்ன போது இனிமேல் உன்னிடம் பார்த்து நடந்து கொள்ள வேண்டும் என்று சொன்னார் ஒரு விரிவுரையாளர்..அப்படிப்பட்ட ஏரியாவில் ஒரு காலத்தில் கட்ட பஞ்சாயத்து செய்தவர்கள் தான் இன்று தமிழகத்தின் பெரிய கட்சிகளின் அரசியல தலைகள்.. அவர்கள் குடும்பத்திலே கொலைகளும் நடந்தன..தன் குடும்பத்தில் அந்த மரணங்களுக்கு பிறகு அவர்களும் கொஞ்சம் பழிக்கு பழி என்பதை விட்டனர்...அரசியல் ஆதாயத்துக்கா இல்லை பயத்தினால என்று தெரியவில்லை...ஆனால் இன்று அது போன்ற கொலை செய்திகள் வருவதில்லை. காலம் சில சமயங்களில் அதுவே தீர்ப்பு சொல்லி விதுகிறது.ரௌடிகள் கூட்டம் இல்லாமல் இல்லை..ஆனால் இந்த பெரும் புள்ளிகளின் வாழ்வில் பின்னடைவு ஏற்பட்டதால்...இன்று இந்த பகுதிகளில் நிறைய இன்ஜினியரிங் மருத்துவம் படிக்கும் மாணவர்கள். முன் போன்ற கலவரங்கள் இல்லை...ராம ஜெயம் கொலைதான் மிக நீண்ட நாட்கள் பிறகு நாங்கள் கேள்வி பட்ட கொலை..ஆனால் அதற்க்கு இப்பகுதி ரௌடிகளோ மனிதர்களோ காரணம் இல்லை...இந்த பகுதி மக்கள் பொருளாதார ரீதியாக மேம்பாடு அடைந்துள்ளனர்.சுகாதாரம் மட்டும் இன்னும் மேம்பாடு அடைய வேண்டும்..இங்கு பெரிய கட்சிகள்தான் மாற்றி மாற்றி தேர்தலில் வெற்றி பெரும்...ஆனால் இன்னும் கிராமம் நகரம் இரண்டுக்கும் இடையில் இருக்கும் பகுதியாகத்தான் இருக்கிறது..நான் சில சமயங்களில் பெங்களூர் கொச்சின் நகரங்களுடன் ஒப்பிட்டு பார்ப்பேன் . அமெரிக்கா போல ஆகா வேண்டாம்..ஆனால் ஒரு மாநகரம் என்று சொல்லும் அளவுக்கு ஆக வேண்டாமா...திருச்சியை சேர்ந்த பாரதிதாசன் பல்கலை கழகத்தில்தான் முதல் முதலில் கணிபொறி பிரிவில் நிறைய மாணவர்கள் வெளி வந்ததாக சொல்வார்கள்..அவர்களின் திறமை இந்த பகுதி வளர்ச்சிக்கு பயன்பட்டதா என தெரியவில்லை.=நான் வளர்ந்த மண்ணுக்காக நான் எண்ணிய எண்ணங்கள்....என் முக நூலில் இந்த பகுதி நண்பர்கள் மிக சிலரே. இந்த ரௌடிசம் கட்ட பஞ்சாயத்து பார்த்துதான் நிறைய படித்த மக்களுக்கு அரசியல் மேல் ஒரு வெறுப்புணர்ச்சி..ஆனால் இந்த பதிவின் நோக்கம் இதுதான் "சும்மா அரசியலையே குறை சொல்லாமல் படித்த இளைய தலை முறையினர் பொது வாழ்வில் வர வேண்டும்..பணம் என்ற ஒன்றில் இருக்கும் ஆதிக்க அரசியலை மாற்ற வேண்டும்.....இந்தியா வல்லரசு என்ற பெரிய நோக்கம் எல்லாம் தேவை இல்லிங்க..நம்ம இருக்கிற பகுதி முதல்ல முன்னேற்றினால் போதும். எனக்கும் இந்த என்னத்தை நானே விதைத்து கொளுகிறேன். இந்த பதிவின் வழியாக "

பிரியமானவர்களின் மரணம்...

இந்த சோக நிகழ்வு நடந்து பத்து வருடங்கள் ஆகி விட்டது. என் கல்லூரி நண்பர் எடிசனின் குடும்பத்தில் நடந்த நிகழ்வு..அவனது தாயார் திடீர் மரணம் அடைந்தது.. நான் வீட்டிற்கு செல்லும் போதெல்லாம் அவர்கள் குழந்தையின் ஒருவராக என்னை பார்த்த என் இன்னொரு அன்னை..என் 5 வயதுக்கு முன்னரே என் தந்தை இறந்து விட்டார்...அவர் இறந்த போது எனக்கு அவ்வளவு விவரம் தெரியவில்லை..எனக்கு விவரம் தெரிந்து மிக வலியை கொடுத்த இறப்புகளில் இவர் இறப்பும் ஒன்று.

           நாங்கள் கல்லூரி பொறியியல் படிப்பை முடித்த பிறகு நல்ல வேலையில் அமர கிடைத்த வேலையில் இருந்த சமயம்...நான் பொறியியல் கல்லூரியில் விரிவுரையாளராக இருந்த சமயம்..ஒரு சண்டே மாலை..கடை வீதிக்கு சென்று வந்த பிறகு வீட்டிற்கு வந்தவுடன் எனக்கு அழைப்பு வந்ததாகவும் எடிசன் அம்மா இறந்து விட்டதாகவும் சொன்னார்கள்..இதை சொன்ன என் உறவினரிடம் நன்றாக கேட்டீர்களா அவர்கள் பாட்டியாக இருக்கும் என்று சொன்னேன்..இல்லை இல்லை..நன்றாக கேட்டோம் என்றார்கள்..மனம் துடித்து போனது. இரண்டு நாள் முன்தான் தொலைபேசியில் பேசினோம் என்ன ஆச்சு என்று.. அப்பொழுது மொபைல் அவ்வளவு பழக்கத்தில் இல்லை. உடனே அவர்கள் இறுதி சடங்கு செய்ய திருச்சியில் இருந்து திண்டுக்கல் சென்று விட்டனர். அவரது உறவினர் ஒருவரை தொடர்பு கொண்டு நானும் அவர்களின் திண்டுக்கல் வீட்டிற்கு சென்றேன். என்னை பார்த்த உடன் என் நண்பன் ஓடி வந்து புரண்டு ஒரு குழந்தையாக அழுத காட்சி இன்றும் நினைவலையில் வலியாக. எனக்கு பிறகு சில கல்லூரி நண்பர்களும் வந்தார்கள்..இறுதி சடங்கு முடியும் வரை இருந்து திரும்பினோம்...

                 எப்படி அந்த திடீர் மரணம் நிகழ்த்து? அவர் தமிழ்நாடு மின் துறையில் அலுவலக பணியாளராக இருந்தவர்..இரண்டாம் வார சனி விடுமுறை...வீட்டில் காலை துணி துவைக்கும் போது திடீர் என தலை வலிக்கிறது என்று உட்கார்ந்தவர் நண்பனை அழைத்தார்..அவன் தைலம் தடவும் போது மயக்கம் அடைந்த அம்மாவை நண்பரும் அவர் தந்தையரும் அருகில் இருக்கும் மருத்துவ மனைக்கு கொண்டு சென்றனர்..அங்கு இரண்டு மணி நேரம் கடந்தும் மயக்கம் தெளியததால் திருச்சி மாருதி மருத்துவ மனைக்கு கொண்டு சென்றனர்..அங்கு ஸ்கேன் எடுத்து பார்த்த போது மூளைக்கு செல்லும் ஒரு நரம்பு வெடித்து விட்டதாக அதிர்ச்சி தகவல் சொன்னார்கள்..அத்துடன் தங்களால் முடியாத நிலையை மருத்துவர் சொன்ன உடன் சிறிது நேரத்தில் இறந்தார்..அலுவலகத்திலும் வேலை செய்வதில் நல்ல பெயர் வாங்கிய அன்னை..குடும்ப தலைவியாக வீட்டில் எல்லா வேலைகளையும் செய்ததோடு மட்டும் அல்லாமல் உறவினகள் அனைவர்டமும் அன்பாக பழகுபவர்..அவர் எல்லா உறவினர்களுக்கும் உதவி செய்பவர்...நான் கல்லூரி படிக்கும் போது நண்பருடன் சண்டைகள் வந்த போது எனக்காக பேசி எங்களை சமாதான படுத்துவர்..நானும் அவர்களின் குடும்பத்தில் ஒருவராக இருந்தேன்..என் கல்லூரி நண்பர்கள் சிலரும் அப்படிதான்...அவருக்கு திடீர் என வந்த முடிவு எல்லோருக்கும் மிக சோகமாக இருந்தது...

   அந்த சோகம் ஒரு நாள் முடிந்து விட வில்லை.நண்பன் அம்மாவுக்காக அழுது வெளியே எங்கும் செல்லாமல் கொஞ்ச நாள் வீட்டிலே இருந்தார்கள்...அவ்வப்பொழுது நண்பரை பார்க்க செல்லும் நான் அவனின் நிலை கண்டு வருந்தி இருக்கிறேன்..இரண்டு மாதங்கள் அவன் அதையே நினைத்து கொண்டும் அம்மா பற்றியே பேசி கொண்டும் இருந்தான்...நல்ல வேலை அவனுக்கு புதிதாக ககிடைத்த  வேலை கொஞ்சம் கொஞ்சமாக சோகத்தில் இருந்து விடுபட செய்தது..

   இவரின் திடீர் மரணம் என்னையும் நிறைய சிந்திக்க வைத்தது...
ஒருவரின் வாழ்வில் எதிர்பாராத சம்பவங்கள் நிறைய நடக்கும்..இது போலதான் என் அத்தையின் மரணமும் எதிர்பாராமல் நடந்து எங்களுக்கு பெரிய இழப்பை கொடுத்தது...நம் மனதை கடினப்படுத்தி கொள்ள வேண்டும்..காலம் ஒன்றே நிறைய விசயங்களுக்கு மருந்தாக இருக்கிறது..இறைவனின் திட்டம் நாம் அறிய முடியாது.


 இன்னும் சில விஷயங்கள் இந்த கட்டுரையில் நண்பர்களுக்கு சொல்ல விரும்புகிறேன் ...நமக்கு வந்த முக்கிய பிரச்சினைக்கள் எல்லாவற்றையும் மனதில் வைத்து மன அழுத்தம் கொடுக்காமல் பக்குவம் உள்ள உறவினர்கள் நண்பர்களிடம் விவாதிக்க வேண்டும்..தீர்வு கிடைக்கும் என்பதற்காக அல்ல.நம் மன அழுத்தத்தை குறைக்க அது உதவும்...இன்று இந்த அன்னையை போல நம் வீட்டிலும் அலுவலகத்திலும் உழைக்கும் பெண்கள் பலர்  மன அழுத்தத்திற்கு உள்ளாகி இருக்கிறார்கள் ..அவர்களை கணவனாக நண்பராக சகோதரனாக மகனாக இன்னும் புரிந்து கொண்டு அவர்களின் வீட்டு வேலைகளிலும் அலுவலக பிரச்சினைகளிலும் துணை நிற்க வேண்டும்...என் நண்பனின் வீட்டில் எல்லா உறவுகளும் நன்றாக அமைந்து இருந்தாலும் அன்னை அவர்கள் வேலை பளுவை வெளியே காட்டி கொள்ளாமல் இருந்த மன அழுத்தம்தான் மரணம் வரை கொண்டுவிட்டது..என் நண்பனின் குடும்பம் இன்றும் என்னிடம் எல்லா விசயங்களை குடும்பத்தில் ஒருவராக பகிரும் போது நட்பு எதையும் எதிர் பார்க்காமல் குடும்ப உறவுகளுடன் மற்ற உறவுகளை தள்ளி ஒரு படி முந்தி செல்கிறது....நம்மை விட்டு பிரிந்த அன்புக்குரிய மனிதர்கள் இன்றும் தெய்வமாக நம்மில் வாழ்ந்து கொண்டுதான் இருக்கிறார்கள்..நான் மட்டும் அல்ல நம்மில் பலரும் இது போன்ற கசப்பான நிகழ்வுகளுடன் பிரிந்த மனிதர்களை தெய்வமாக நினைத்து கொண்டு இருக்கிறோம்...

தமிழ் மொழி இனி .....

கடந்த முறை திருச்சி சென்ற போது திருச்சி வானவில் பண்பலை வானொலி நிகழ்ச்சி ஒன்றை கேட்க நேர்ந்தது. மாலை நிகழ்ச்சி...திரைப்பட பாடல்கள் வழங்கும் நிகழ்ச்சி..தொகுப்பாளர்கள் தூய தமிழில் பேசி தமிழ் இலக்கியங்களில் இருந்து உவமைகள் வழங்கி ஒலி பரப்பு செய்தது மனதை தொட்டது.. சிறிய வயதில் கேட்டது. இப்பொழுது தொலைக்காட்சி மியூசிக் சானல்கள் தனியார் பண்பலைகளில் சில நிகழ்சிகள் தமிழை கொல்லும் போது இவர்களின் நிகழ்சிகள் போல உலகெங்கும் தூய தமிழை கேட்க்க செய்ய வேண்டும் என்ற உணர்வு... இன்னொரு நிகழ்வையும் பகிர ஆசை படுகிறேன். ரயிலில் செல்லும் போது என் பள்ளி நண்பரை அவர் குடும்பத்துடன் சந்தித்தேன். என்னை போல அவரும் கணி பொறி துறையில் பெங்களூரில் வேலை செய்கிறார்..அவரின் மூன்று வயது குழந்தை பெற்றோர்களை மம்மி டாடி என்று அழைப்பதும் பெற்றோரும் ஆங்கிலத்தில் விளக்குவதும் என இருந்தனர்..நான் நண்பரிடம் தமிழகத்தில் அருகில் இருந்தே நாம் தாய் மொழியை விட்டு குடும்பத்தில் பேசும் அவசியம் என்னவோ என்று கேட்டதற்கு அவர் சொன்ன பதில் "குழந்தைக்கு தமிழ் கல்வி இங்கு கிடைக்க வில்லை..தமிழ் படித்து என்ன பயன் நண்பா?" தமிழ் மொழி இனி .....

நீயே நிரந்தரம்

இறப்புக்காக நாட்களை எண்ணி கொண்டு இருக்கும் ஒருவரிடம் உங்களுக்காக வேண்டி கொள்ளுகிறேன் ஆத்திகனின் பதில்; நாத்திகனின் மௌனம்..இரண்டும் ஆறுதல் கொடுக்குமா என்று தெரியவில்லை. நேற்று இருவரை சந்தித்து நான் பேசிய போது சிந்தித்தது. நமக்கு அந்த நிலை வரும் போதுதான் தெரியும். கடைசியில் எங்கே போகிறோம் என்று தெரிவதில்லை..ஆனால் சாதி மதம் இனம் என்று பிரித்து மற்றவர்களின் உணர்வை கொன்று விடுகிறோம்..மனிதம் என்பதை மறந்து விட்டு ஆன்மீகம் பேசுவதில் அர்த்தம் இல்லை. திருச்சி பாலக்கரை RCMC கலலரையின் நுழை வாயில் அருகே நான் சிறு வயதில் பார்த்த வாக்கியம் "வா இது முடிவல்ல..இன்னொரு தொடக்கம் " (ஆனால் இப்பொழுது அழித்து விட்டார்கள்). இறப்புக்கு பிறகு இன்னொரு வாழ்வு என்ற சமயங்கள் சொல்வதைதான் நினைவுபடுத்தும்..இறப்பு என்பது எல்லோருக்கு நிச்சயம்..ஆனால் எப்பொழுது என்பதுதான் ரகசியமாக ...இது போன்ற பதில் தர முடியாத கேள்விகளுக்கு மனிதனின் தேடல்தான் ஆன்மீகம். வழிகள் பல ஆனால் செல்லும் இடம் ஒன்றுதான். எல்லாம் மனிதனின் அறிவுக்கு உட்பட்டு இருந்தால் மிருகமாகத்தான் இருப்பான்..உதாரணமாக ஈழம் பற்றி நாம் விவாதிக்கிறோம்..எல்லாம் படு கொலை நடந்த பிறகே..இவ்வளவு உணர்வாளர்கள் அப்பொழுதே இருந்தார்களா?? அவர்களின் இறப்பு நம்மில் பலருக்கு உணர்வின் பிறப்பு....ஒரு முடிவில் ஒரு ஆரம்பம் இதுதான் வாழ்க்கை வேதம்.அறவியல் வளர்ந்து இருக்கிறது..மனிதம்தான் இன்னும் உயர் வில்லை..கண்டுபிடிப்புக்கள் வசதியை தந்து இருக்கலாம்..சந்தோசத்தை அல்ல...அன்பே கடவுள் என்றுதான் எல்லா மதங்களும் சொல்கின்றன..பகுத்தறிவு பேசுவர்களும் பிறருக்கு உதவும் அன்பு பற்றி பேசுகிறார்கள்..கூட்டி கழித்து பார்த்தால் எல்லா தத்துவங்களும் பிறர் அன்பையும் அதனால் வரும் சந்தோசத்தையும் இலக்கணமாக சொல்கின்றனர்..கடவுள் என்ற வார்த்தையை அந்த தத்துவத்தில் சேர்த்தால் அது ஆத்திகம் ...இல்லையென்றால் அது நாத்திகம்....கடவுள் (God ) என்ற வார்த்தைதான் அதிகம் விமர்ச்சனகளுக்கு உள்ளாகும் வார்த்தை..எதுவும் நிரந்தரம் இல்லாத உலகில் நிரந்தரம் என்பதே கடவுள்தான்..நாளை நாம் இருப்போமோ இல்லையோ கடவுளை பற்றிய தேடலும் விமர்சனமும் உலகில் இருந்து கொண்டுதான் இருக்கும் ..